چه در کوه است؟
چه کسی میتواند بفهمد چه در کوه است که این چنین یک نفر را به خود شیفته و مست میگرداند؟
چه کسی توان آن را دارد که کوه را تعریف کند؟ زمانی که اوراز و مقبل در تعریف آن مانده بودند.
چه کسی میداند باید چه از کوه یاد گرفت؟ یاد گرفت مثل سنگ سخت باشیم؟ یا مثل خاک ساده و نرم باشیم؟
زیاد می پرسند چرا کوهنوردی؟ و یا می گویند کوهنوردی دیوانگی است. اما این حرف آنانی است که عادت به دیدن برف در پشت شیشه ها دارند.
نه کسانی که دوست دارند با بقیه تفاوت داشته باشند اما نه در ساعت و ماشین و پوشش
بلکه تفاوتی بزرگ تر و معنوی که انسان را با خود به اوج میرساند و در نهایت در اعماق خود غرق میگرداند
چه مرگی بلند تر از آن است که انسان در آن جاودانه باشد؟
اوراز همانند ما یک انسان بود و همانند ما هم راحتی و زیبایی ها را دوست داشت.
میگویند فردی بود به دور از تجملات و غرور فردی تنها و البته خوش رو ولی چرا؟
چرا انسانی همانند ما باید در جمع سکوت کند و یا خود را از آن دور کند؟ شاید دلیل آن این است آن جمع باب میل او نبوده ولی چرا؟
مگر چیزیی زیبا تر دیده بود که اینگونه زیبایی ها را کوچک میشمرد؟ براستی کوه چقدر مغرور و خود خواهست که همه زیبایی ها را برای خود میخواهد؟
براستی که کوه های بلند مغرواند چرا که هیچ وقت نمیزارند کوه های اطرافشان شناخته شوند. شاید اوراز و مقبل عاشق این غرور غریزی کوه شده بودند.
شاید آنان کوه را همانند پیرمردی زیبا و مشهور میدیدند که جز به خود به غیر از هیچ کس فکر نمیکند و برایش هم مهم نیست بقیه چه میکند ولی بازم حاضر است به تو یاد بدهد زندگی ارزشش را ندارد.
ساکو شجاعی 93
نظرات شما عزیزان:
